Боль сэрца
Вайна... Толькі пачуеш гэтае слова, а цябе ўжо ахоплівае жах. Перад вачыма паўстаюць кадры з дакументальных і мастацкіх фільмаў, дзе мы бачым страшныя малюнкі вайны. Мы толькі бачым і асэнсоўваем убачанае, а для тых, хто нарадзіўся у канцы 19 - напачатку 20 ст., гэта было на яве. І сёння мы, дзеці, унукі, і праўнукі, не павінны забываць аб варварстве фашызму.
На шчасце мы нарадзіліся пасля вайны і ўжо 70 гадоў жывём пад мірным небам, але яна зачапіла сваім чорным крылом амаль кодную сям'ю нашай вёскі.
Напярэдадні вялікай даты ў школе пачалося правядзенне мерапрыемстваў, прысвечаных усім тым, хто загінуў на франтах Вялікай Айчыннай вайны, хто выжыў і вярнуўся з Перамогай дадому.
Цікавыя і змясцоўныя мерапрыемствы правялі на гэту тэму класныя кіраўнікі 5 і 6 класаў Т.У.Доўгая і А.В.Панцюк.
Убачанае і пачутае нікога не пакінула абыякавым. 
Алена Віктараўна на мерапрыемства "Боль сэрца" запрасіла былога вязня Глушко Марыю Сямёнаўну, якая расказала аб цяжкім становішчы дзяцей у лагерах і пажадала вучням, каб яны ніколі не спазналі таго, што выпала на долю дзяцей, якія нарадзіліся у 30-40 - х гадах 20 стагоддзя, а вучні ў адказ пажадалі Марыі Сямёнаўне здароўя і даўгалецця.
